Хуткая дапамога

А сонца зноў перабаршчыла:
У нейкай злосці дзён нямала
He проста грэла і свяціла —
Мартэнам вогненным палала.

Аўсы, вусатыя ячмені
Без вільгаці марнелі, смяглі,
Дажджу прасілі на каленях —
Пажыць на гэтым свеце праглі.

I ў поўдзень паплылі хмурынкі,
А потым — бліскавіцы, грукат.
Упалі першыя дажджынкі
Зямлі ў працягнутыя рукі.

Як пешаходы, саступаюць
Трывожна воблачкі з дарогі:
Спяшае хмара дажджавая
Машынай хуткай дапамогі.