Людміла Воранава

1
Не забыўны той жнівеньскі вечар,
Дзе загон пахне свежай травой
І камбайнаў ліхтарыкі-свечы
Акунаюць у тлум з галавой.
2
Калыханкаю цвіркае рэчка,
Як з пахмелкі, снуюць камары
І духмянасцю ласціцца грэчка -
Напарфюмленасць летняй пары.
3
У паветры прыпарвае хлебам -
Сушаць зерне ў калгасным двары,
І падгэцвае ветрык пад неба -
Рады, уцёк ад пякельнай жары.
4
Як прывіды, мільгаюць зарніцы,
Ноч рассыпала пацеркі зор,
Льецца свежасць студзёнай вадзіцай,
Абмываючы родны прастор.
5
І куды толькі дзенецца стома?
Вечар-лекар усё здыме рукой...
Адчуванне таго, што ты дома
Дорыць так неабходны спакой.