Яўгенія Янішчыц

RSS Feed

Вось і лета маё на схіле...

Сярэдняя: 2.5 (4 галасоў)

Вось і лета маё на схіле,
На дарогу ляцяць дзьмухаўцы.
I яго затрымаць ты не ў сіле
Для мяне.
Як з канцамі канцы
Зводжу даўнюю ціхую згоду,
Што была паміж намі, як міг...
Колькі ж тога гаркавага мёду
Засталося цяпер па дваіх?
Дый сама разумею, што лета
Абрываецца тонкая ніць.
...I чыя ж гэта песенька спета?
...I чыя гэта песня звініць?

Замірае лецейка

Сярэдняя: 1 (3 галасоў)

Прашумеў каршун. Узвіўся сокал.
Дыхае расою сенажаць.
Замірае лецейка.
Высока
Зоры прахалодныя звіняць.

Ані зыку. Толькі ў лёгкіх кронах
Кросны вёсен сцішана рыпяць.
I не трэба па лістах зялёных,
Па гадах зялёных сумаваць.

Па гасцінцы звонкаму, на полю,
Дзе гуляе спрытны вецер-буй,
Адпускаю душаньку на волю, —
Ты яе дарэмна не пільнуй!

Ой баюся месц, дзе распанела
Глухата,
дзе праз мяшчанства тхло —
Ні адной слязы не закіпела,
Ні адной прыпеўкі не ўзышло.

Усе аўтары