Ганна Дубовік

RSS Feed

Летні дождж

Сярэдняя: 4.7 (3 галасоў)

Летні дождж — за акном, на двары...
Нараджаюцца кроплі ўгары,
на далоні ляцяць, пырскі сыплюць,
сонца промні пасля кроплі вып'юць.
I вясёлка ў нябёсах заззяе,
салавей зазвініць-заспявае,
заспявае і сціхне. Уранні
пасля сну сонца велічна ўстане,
афарбуюцца чырванню хмары,
панясуць за сабой мае мары...
Гэта — потым. А зараз квяціста —
бы ўпусціў сам пан Бог маністы.
Мара ў небе іскрыцца, іграе —
бы купальская зёлка начная.

Навальніца

Сярэдняя: 4.4 (7 галасоў)

Апошні пробліск. Неба гасне,
вось ужо зорачка ўзнялася,
туман паўзе ад рэчкі шпарка,
трава расою ўжо ўзялася.

А ноч пакрыла чорнай хусткай
палі, азёры ды рачулкі,
і з хмары, што ўзляцела хутка,
грымоты сыплюць пошчак гулкі.

Маланка бліскае ў аконца
і асвятляе наваколле —
здаецца, гэта промень сонца...
Дрыжыць разбуджанае голле.

Ну, а пасля спакойным ранкам
шуміць пад ліпамі крыніца.
Дзе ж, як не ў краіне партызанскай.
такая будзе навальніца?

Усе аўтары