Пімен Панчанка

RSS Feed

Ізноўку гром на лес, на голы...

Сярэдняя: 4.8 (5 галасоў)

Ізноўку гром на лес, на голы,
I хмурацца сябры мае:
У сэрцы нейкі даўні голас
Сігнал трывожны падае.

Нябёсы грозяць нам патопам,
Грамы раз’юшаныя б’юць.
Галіны прыпяцкіх прытокаў
Сябе ў маланках пазнаюць.

Ды верыцца: не пакалеча
Сады, палі дачасны гром.
А бесклапотная малеча
Шумліва цешыцца дажджом.

Размыты цёплыя дарожкі,
Далёка ў лесе гром асеў.
I асцярожна басаножкі
Дзяўчына босая пясе.

Даволі вам, дзеці...

Сярэдняя: 5 (1 голас)

Даволі вам, дзеці,
Па лагеры бегаць, даволі!
І спаць вам не дам у спакоі.
Апоўначы выведу вас
Я сягоння на поле,
На цёмнае поле начное.

Там позняе лета,
Там соннае жыта
I зорныя ліўні.
Бяздонне сусвету
Бывае такое глыбокае
Толькі у жніўні.

Пра космас прывычна
I бачыць, і чуць вам
Ледзь-ледзь не з пялёнак.
I сон ваш касмічны,
I ў сэрцы —
Гагарын, Клімук, Кавалёнак.

Для кожнага з вас
Над бацькоўскай зямлёю
Шчаслівая зорка згарае.
Цаніце свой час
I гэты сусвет,
Што без дна, без канца і без краю.

Жыццё вас запоўніць
Вучобай, і працай,
I шчырым каханнем,
Бо сэрцы запоўняць
I зоркавы лівень,
I цёплага жыта дыханне.

Жнівеньская ноч як звар’яцела...

Сярэдняя: 3.7 (6 галасоў)

Жнівеньская ноч як звар’яцела,
Развязала чорныя мяхі.
Сотні тысяч зорак пераспелых
Сыплюцца на мокрыя імхі.

Галаву і сэрца мне працяла
Млечным Шляхам.
Край сасновы мой
Сёння ноччу нейкім стаў працягам
Зорнай таямніцы векавой.

Балбатня пра атамы — пустое,
Бо у прыгажосці — свой закон.
Толькі гэта неба залатое
Назаўжды ўзяло мяне ў палон.

Загадайце, хлопцы і дзяўчаты,
Спраўдзіцца усё ў жыцці у вас...
Зоркі, не пагасніце дачасна,
Я люблю вас,
Я кахаю вас.

Усе аўтары