жніво

RSS Feed

Былі сярпы вясёлыя ў жніва...

Сярэдняя: 4.7 (3 галасоў)

Былі сярпы вясёлыя ў жніва.
Як Млечны Шлях, іржысцілася ніва.
I туманоў старых начное сніва
Разгадвалася раніцай знава.
Хацела быць зялёнаю трава.
А быльнягова ўжо сівела грыва.
I перапёлку слухала раўніва
Жняя жыгучая, што крапіва.

Усмак нагасцяваўшыся ў прылецці,
Далёкае ад страт зямных і звад,
Глядзела неба, як жыруюць клеці.
Сноп, жніўнай песняю падперазаны,
I пузацеў, і вусацеў, як сват,
Ад рупатлівай ласкі і пашаны.

Жніво

Яшчэ не ацэнена

Люблю жніво!..
Прастор шырокі,
Дзе ў межах
Шэпчуць каласы,
Дзе спевы коцяцца далёка
На ўзмор'і гордае красы!..

Дзе спевы коцяцца і тонуць,
Няйначай хвалі ў цішыні,
Пад гул калёс,
Пад гул і тоны
Калышуць сон далечыні.

Люблю прастор,
Дзе ў цвеце зоры
На кроплях буйнае расы
Снуюць чароўныя узоры
I вышываюць паясы.

А там ў зацішку на майдане,
Дзе вербы ў квецені маўчаць,
Дадолу хіляцца ў тумане
Нямыя постаці дзяўчат.

Дадолу гнуцца...
I пад гаем,
У красе вячэрняй цішыні
Акорды песень заміраюць
I струны сэрца закранаюць
На дне душэўнай глыбіні.
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Люблю жніво!
Прастор шырокі,
Дзе ў межах
Звоняць каласы,
Дзе спевы коцяцца далёка
На ўзмор'і гордае красы!..

Жніво

Сярэдняя: 4.4 (24 галасоў)

Наспелая постаць шчаслівых пасеваў
За вёскай, на сонным лясоў рубяжы,
Ссівелы ўжо колас схінула к мяжы
У сумным шаптанні: «Дзе, жнеі мае вы?»

I жнеі сышліся. – Направа, налева
Кладучы ў снапы каласы-старажы,
Зашасталі глуха сярпы, як нажы,
Пад жніўныя вечна старыя напевы.

Спагадная, нудная песня плыве,
Губляючы ў пушчы свае пералівы,
У шэлестах белага коласу нівы.

Плыве гэта песня ка мне і заве,
I ў сэрцы звініць, як каса у траве:
«Ты так жа, брат, сееш... а дзе тваё жніва?»