каханне

RSS Feed

Белая лілея

Сярэдняя: 4.6 (8 галасоў)

...Белая лілея
Ў тваёй руцэ.
I ўсё наваколле,
Нібы ў малацэ.
Ці туман раптоўны
Выплыў на палі?
Ці забыўся поўню
Вечар запаліць?...
He, усё не гэта.
Нібы напаказ,
Спелай думкай
Лета
Каласіцца ў нас,
А на сэрцы завязь
Ліпеньскіх надзей.
...Адцвіла лілея
На рачной вадзе.

Вішня

Сярэдняя: 4.5 (2 галасоў)

Ад ласкі сонечнай стамлёная,
Цяжкая ад зямных шчадрот,
Галінка з вішнямі чырвонымі
Перахілілася праз плот.
Дождж сыпануў, ліпнёвы, цёплы,
Гарачы пыл з лістоты змыў,
I пасяліўся ў кожнай кроплі
Вялікі свет.
А з ім — і мы.
Гарэлі ягады спакусныя
Пудлівым полымем пакут...
Як я сачыў за тымі вуснамі,
Што цалавалі спелы цуд!
Зямля плыла...
Куды?
Ня ведаю...
Гайдаўся неба вечны звон —
То гуў вясельнаю бяседаю,
То закалыхваў, нібы сон...
А лёс — сваёй, чужою воляю —
Вузлом завязваўся такім,
Што і цяпер расцяць ня здолееш,
Хоць мучайся над ім вякі.
Ды мне за часу перагонамі
Так лёгка ў сэрцы берагчы
Галінку з вішнямі чырвонымі
На сарамяжлівым плячы.

Везлі сена двое...

Сярэдняя: 5 (2 галасоў)

Накладзен воз аж да нябёс
I рублем добра ўціснуты.
Для вараных — пушынка воз,
Адно ім толькі свісні ты.

Воз — здрыгануўся, крактануў,
Паплыў зялёным воблакам...
Хлапец дзяўчыну прыгарнуў,
Дваім наверсе добра так!

На небе копы хтось растрос,
Як луг, яно аздоблена...
Дарога ж — скрозь паміж бяроз,
Дарога ўся ў калдобінах.

I воз — набок раптоўна тут.
Эх, што за ліха стрэслася!..
Бяроза, ўскубшы сена жмут,
Ад смеху аж затрэслася.