Спёка

Нiбы ў печы парыць дзень якi.
Адвярнуўся дождж, за лес падаўся.
Апусцiлi вушы буракi
I гарбуз да плота не дабраўся.

Першы вылет маладых буслоў.
Ботаў белых зняцi не ўдаецца.
Суха ўсюды, камянее дол.
Сiлiцца раса i не збярэцца.

"Cвет згарыць, – гамонка мужыкоў. –
Дзе там той Iлля па небе блудзiць?..".
Нiбы скарб, шукаю чарвякоў
I на цеста пачынаю вудзiць.