Суніцы

Вясной паляны пачыналі сніцца,
Хацелася туды прыспешыць крок,
Дзе на прыпёку першыя суніцы
Паказваюць ружовенькі бачок.

Выбліскваў хуткі позірк з-пад хусцінкі,
А потым зноў хіліўся да зямлі.
Такія, як зярняткі-залацінкі,
Іскрынкі вабныя ў вачах цвілі.

I сэрца калацілася ўтрапёна,
Калі раптоўна ў маладой цішы
Сыходзіліся з мілагучным звонам
Няпоўныя да верху гладышы...

Хоць дзень яшчэ высокі, як званіца,
I сэрца не растраціла надзей.
А ўсё-ткі тыя першыя суніцы
Былі нашмат за спелых саладзей.